ولادت و تحصیلات
آیت الله حاج شیخ ذبیح الله ذبیحی قوچانی از علمای عامل و مجتهدین نامدار معاصر خراسان، در سال ۱۳۲۹ قمری برابر با سال ۱۲۸۹ شمسی در روستای خیرآباد مایوان چشم به دنیا گشود.
در سن ۱۳ سالگی برای تحصیل علوم دینی به شهر قوچان رفت و در طول سه سال، مقدمات را آموخت.
برای تکمیل تحصیلات خود در سال ۱۳۴۵ قمری به مشهد مقدس رفت و به مدت ۶ سال به تکمیل ادبیات عرب پرداخت.
آیت الله قوچانی در سال ۱۳۵۱ قمری به نجف اشرف هجرت کرد و در حوزه درسی فقه و اصول آیات عظام آقا ضیاء عراقی، حاج سید محمود شاهرودی، حاج سید ابوالحسن اصفهانی و سایر علما شرکت نمود.
پس از ۲۰ سال زندگی در حوزه نجف و نیل به درجه اجتهاد، در سال ۱۳۷۱ قمری به قوچان رفت و در این شهرستان به ترویج و نشر احکام اسلامی و تدریس علوم دینی پرداخت.
اقامت در مشهد مقدس
پس از ده سال خدمت فرهنگی و علمی در قوچان، در سال ۱۳۸۱ قمری به مشهد مقدس سفر کرد و مجاورت دائمی حضرت ثامن الحجج (ع) را اختیار نمود.
ایشان فرموده اند که «در ملاقاتی با علامه امینی، ایشان فرمودند چرا قوچان را ترک کردید، مردم در آنجا از شما بهره مند می شدند. گفتم شما در «الغدیر» این بیت را آورده اید: فرایتُ اَنّ الاعتزالَ سلامهً و جعلتُ نفسی، واوَ عَمرو الزّائده (دنیا را به اهل دنیا گذاشتم…)».
آیت الله حاج شیخ ذبیح الله قوچانی علاوه بر مقام علمی و جامعیت، از وارستگی و معنویت بالایی برخوردار بود. در سیر و سلوک شرعی مقام بالایی داشت. ایشان همچنین در حوزه علمیه مشهد با عالمان برجسته ای همچون آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی ارتباط داشت.
اندرزها
یکی از شاگردان مرحوم آیت الله قوچانی در یادداشتی به مناسبت یادبود این عالم آورده است: «مرحوم آیت الله حاج شیخ ذبیح الله ذبیحی قوچانی بارها می فرمود: استادی داشتیم در نجف که همواره می گفت، سری سالم به قبر ببرید. هواهای نفسانی را از سر خارج کنید. امیال نفسانی نور عقل را از میان می برد. سپس مقدمه مشهور اخلاقی اش را بیان می فرمود: اول آنکه همواره متوجه باشید که از دنیا خواهید رفت. (هر که آمد به جهان اهل فنا خواهد بود). دوم آنکه با خود هیچ نمی برید. (هر که آمد عمارتی نو ساخت / رفت و منزل به دیگری پرداخت و آن دگر پخت همچنان هوسی / وین عمارت بسر نبرد کسی).
با این مقدمات، راه موفقیت در ۳ چیز است:
۱- انجام واجبات
۲- ترک محرمات در حد توان
۳- شادابی روح، انجام مستحبات.
اللهم كن لوليك الحجة ابن الحسن، صلواتك عليه و علي آبائه، في هذه الساعة و في کل ساعة، ولياً و حافظاً و قائداً و ناصراً و دليلاً و عيناً، حتي تسکنه أرضک طوعاً و تمتعه فيها طويلاً ×××××××××××××××××