روایتی شریف از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم
«رسول خدا صلّي الله عليه وآله فرمود: خداوند فرمود:
هيچ بنده‌اي به سوي من اسباب محبّت خود را فراهم نمي‌سازد كه محبوبتر باشد نزد من از آنچه را كه من بر وي حتم و واجب نموده‌ام. و بطور حتم و يقين بنده من به سوي من اسباب محبّتش را گرد مي‌آورد با بجا آوردن كارهاي مستحبّ ، تا جائي كه من او را دوست دارم. پس چون من او را دوست داشتم، من گوش او هستم كه با آن مي‌شنود، و چشم او هستم كه با آن مي‌بيند، و زبان او هستم كه با آن سخن مي‌گويد، و دست او هستم كه با آن مي‌دهد و مي‌گيرد، و پاي او هستم كه با آن راه مي‌رود. وقتيكه مرا بخواند اجابت مي‌كنم، و وقتيكه از من درخواست كند به او مي‌دهم.
و من هيچگاه تردّد ننمودم در چيزي كه مي‌خواستم آنرا بجاي آورم مانند تردّدم در مرگ مومني كه اراده داشتم او را بميرانم؛ او مرگ را ناگوار مي‌داشت و من آزار و اذيّت او را ناگوار مي‌داشتم.»
اللهم كن لوليك الحجة ابن الحسن، صلواتك عليه و علي آبائه، في هذه الساعة و في کل ساعة، ولياً و حافظاً و قائداً و ناصراً و دليلاً و عيناً، حتي تسکنه أرضک طوعاً و تمتعه فيها طويلاً ×××××××××××××××××