حضرت آيت الله جوادي آمليدر زيارت جامعه، ائمّه (عليهم‌السّلام) به عنوان اصول و ريشه‌‌هاى كرامت معرفى شده‌‌اند: «وأُصول الكرم»، زيرا تمام خيرات و بركات موجود در نظام هستى، اعم از بركات مادى و معنوى، به وساطت آن ذوات مقدس افاضه مى‌‌شود: «إن ذُكر الخيْرُ كُنتم أوّلَه وأصلَه وفرْعَه ومعدِنه ومأواه ومُنتهاه»(1).
سرّ اين كه فرشتگان به كرامت رسيدند و بندگان مُكْرَم خدا شدند: «...بل عباد مكرمون * لايسبقونه بالقول وهم بأمْره يعملون»(2)، آن است كه افتخار شاگردى ائمّه اطهار (عليهم‌السّلام) را دارند، چنان‌‌كه همگان، حتى انبيا (عليهم‌السّلام) شاگرد آن‌‌هايند؛ چنان‌‌كه على (عليه‌السّلام) در خطبه‌‌اى فرمود:
عن علىّ (عليه‌السّلام) في بعض خطبه: «إنّاآل محمّد كنّا أنواراً حوْل العرش فأمرنا الله بالتسبيح فسبّحنا فسبّحت الملائكة بتسبيحنا ثمّ أهبطنا إلى الأرض فأمرنا الله بالتسبيح فسبّحنا فسبّحت أهل الأرض...» (3): يعنى همانا ما خاندان محمد (صلى الله عليه و آله و سلم) نورهايى اطراف عرش اِلاهى بوديم، پس خداوند ما را به تسبيح فرمان داد، ما تسبيح كرديم. پس، فرشتگان به وسيله تسبيح ما خدا را تسبيح كردند. سپس خداوند ما را به سوى زمين هبوط داد و مأمور به تسبيح كرد. پس، ما تسبيح خدا كرديم، سپس اهل زمين به وسيله تسبيح ما خدا را تسبيح گفتند....
بدين ترتيب، مجموعه عالَم امكان، بر سر سفره كرامت اميرمؤمنان و ساير ائمّه (عليهم‌السّلام) نشسته است. منبع

(1) مفاتيح‌‌الجنان، زيارت جامعه.
(2) سوره انبياء، آيات 26 ـ 27.
(3) بحار، ج 24، ص 88.
مأخذ: (علي(عليه السلام) مظهر اسماي حسناي الهي ، ص 134 ـ 136)