نقل از مرحوم آیت الله سید محمد حسین حسینی طهرانی ( ره ) / منبع

مجلسي‌ رحمة‌ الله‌ عليه‌ در كتاب‌ العدل‌ و المعاد، از دو كتاب‌ حسين‌ بن‌ سعيد كه‌ از بزرگان‌ محدّثين‌ است‌ مسنداً از حضرت‌ باقر عليه‌ السّلام‌ روايت‌ كرده‌ است‌ كه‌ قَالَ: سُئِلَ رَسُولُ اللَهِ صَلَّي‌ اللَهُ عَلَيْهِ وَ ءَالِهِ وَ سَلَّمَ: أَيُّ الْمُؤْمِنِينَ أَكْيَسُ ؟ قَالَ: أَكْثَرُهُمْ ذِكْرًا لِلْمَوْتِ وَ أَشَدُّهُمْ اسْتِعْدَادًا لَهُ.[67]

 «از رسول‌ خدا صلّي‌ الله‌ عليه‌ وآله‌ وسلّم‌ سؤال‌ نمودند كداميك‌ از مؤمنين‌ با كياست‌تر و با فراست‌ترند ؟ حضرت‌ فرمودند: آن‌ كسي‌ كه‌ بيشتر ياد مرگ‌ كند و خود را براي‌ آن‌ بهتر مستعدّ و آماده‌ سازد.»

 و نيز از كتاب‌ «روضة‌ الواعظين‌» از رسول‌ خدا صلّي‌ الله‌ عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ [68] و از «أمالي‌» شيخ‌ صدوق‌ از حضرت‌ صادق‌ عليه‌ السّلام‌ از رسول‌ خدا صلّي‌ الله‌ عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ [69] روايت‌ كرده‌ است‌ كه‌ فرمود: أَكْيَسُ النَّاسِ مَنْ كَانَ أَشَدَّ ذِكْرًا لِلْمَوْتِ. «زيرك‌ترين‌ و بافطانت‌ترين‌ افراد بشر كسي‌ است‌ كه‌ ياد نمودن‌ او از مرگ‌ قوي‌تر و شديدتر باشد.»