بايد علم را از مصادر اصلي آن دريافت كرد.
علامه محمد تقي جعفري ( ره )« ما مي توانيم عقايد هر دو طرف { شيعه و اهل سنت } را از كتاب هاي خودشان استخراج كرده و با هم مقايسه نماييم و ببينيم كه بين ايشان چه نقاط مشترك و چه تمايزاتي وجود دارد. البته توصيه ي من در اين خصوص آن است كه در شناخت اين دو مكتب بزرگ بايد تنها به محققين و مورخين خارج از اسلام { شرق شناسان } تكيه نكنند، يعني مثلا اگر يك فرد شيعه بخواهد درباره ي اهل سنت، حقايقي به دست بياورد، بايد به كتابهاي متكلمين و حكماي خود ايشان رجوع كند. هنگامي كه منابع دست اول در دسترس ما هست، چه نيازي به كارها و ترجمه هاي دست دوم داريم كه چه بسا بدون آشنايي به زبان و مسايل و احكام، نگاشته شده و اين در حالي است كه در اين كار، غرض ورزي نبوده باشد. اگر افراد اهل سنت نيز بخواهند درباره ي عالم تشيع قضاوت كنند، باز به همين ترتيب بايد از كتابهاي دست اول تشيع كه در اختيارشان است، استفاده كنند. ما متاسفانه در دورانهاي اخير، بعضي اشخاص را ديده ايم كه به منابع دست دوم مستشرقين قناعت كرده و به ارزيابي و داوري در مذهب تشيع پرداخته اند، و ما اين مساله را نمي پذيريم، همان طور كه علماي اهل سنت { نيز } نبايد بپذيرند. »[1]
[1] محمد تقي جعفري: 1377، تكاپوي انديشه ها، ج 1، ص 51.
اللهم كن لوليك الحجة ابن الحسن، صلواتك عليه و علي آبائه، في هذه الساعة و في کل ساعة، ولياً و حافظاً و قائداً و ناصراً و دليلاً و عيناً، حتي تسکنه أرضک طوعاً و تمتعه فيها طويلاً ×××××××××××××××××