عدالت در بيان حكيم ابو نصر فارابي
« معناي نخست عدل در جامعه ي آرمانشهر آن است كه خوبيها و نيكي ها كه همه ي مردمان شهر در آن انباز و شريك هستند، ميان آنها بخش گردد. آنگاه سهم و نصيب هريك از آن نيكيها براي آنان ماندني شود. آن نيكيها و خوبيها ي بخش شده عبارت است از: تندرستي و ثروت ها و اندوخته ها و جوانمردي و جايگاه ها و مرتبه ها و ديگر نيكيها كه ممكن است همه ي مردمان شهر در آن انباز و شريك باشند. چه هريك از مردمان شهر برابر شايستگي و لياقتي كه دارد، بهره و سهمي از خوبيها و نيكيها را خواهد داشت. پس كاستي بهره ي هر يك از آنچه در خور آن است و افزوني خوبيها از آنچه شايستگي دارد هر دو ستم و بيدادگري است. افزون نمودن نصيب و بهره ي هر يك از آنچه سزاوار آن است، بيدادگري و ستم بر مردمان شهر است. شايد كاستي بهره و قسمت هر يك از آنچه كه سزاوار آن است، باز ستمي بر مردمان شهر باشد .... »
«... و گاهي عدالت و دادگري به معناي فراگير تر از عدالتي است كه نمايان شد و همان است كه آدمي كنش هاي با فضيلت را ميان خود و ديگري به كار مي برد، هر گونه برتري و فضيلتي كه باشد ... »
منبع: فصول منتزعه اثر حكيم ابو نصر فارابي
اللهم كن لوليك الحجة ابن الحسن، صلواتك عليه و علي آبائه، في هذه الساعة و في کل ساعة، ولياً و حافظاً و قائداً و ناصراً و دليلاً و عيناً، حتي تسکنه أرضک طوعاً و تمتعه فيها طويلاً ×××××××××××××××××