دکتر کامیار صداقت ثمرحسینی، عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی (مرکز تحقیقات امام علی علیهالسلام) به خبرنگار «نسیم»، گفت:

قیام حضرت سید الشهداء (ع) أسوه و الگویی بی نظیر در قیام به عدل و سخن حق و مبارزه با مسیر انحرافی مترفین است. دشمنان وی نیز کوشیدند تا به هر وسیله ای مانع آن شوند و خاطره آن را از اذهان بزدایند. ابوریحان بیرونی در آثار الباقیه خود مینویسد که با حسین کاری کردند که تاکنون هیچ امتی حتی با اشرار هم نکرده بود: او را کشتند در حالی که عطشان بود؛ با شمشیر، با آتش زدن، با بر نیزه کردن سرها، با تاختن اسبان بر اجساد و در ادامه مینویسد: بنی امیه در این روز بساط جشن و طرب بر پا میکنند، زینت میکنند و سرمه بر چشمان میکشند و آن را به مثابة رسمی در بلاد خود درآوردهاند. مرحوم علامه سیدمحمدحسین حسینی طهرانی (ره) هدف امویان را هَدم شرف قرآن می داند. اینکه بر روی جنازهها اسبان تاختند، نشان میدهد که امویان به خیال باطل خود در پی از بین بردن شخص و شخصیت بودند؛ حتی طبق گزارش برخی از مورخان، بنی امیه پس از واقعه کربلا شکل نعلی را درست کرده و بر در منازل خود میکوبیدند تا آن واقعه را یادآوری کنند.
پس از شهادت حضرت امام حسین (ع)، اسارت زنان و کودکان کاروان حسینی آغاز میشود. حضرت زینب کبری (س) در زمان اسارت، با خطبه های روشنگرانه خود در کوفه و شام، پیام کربلا را به گوش همگان رسانید. امام سجاد (ع) پس از خطبه ایشان در کوفه فرمودند: انتِ بِحَمدِ الله عالِمَۀٌ غیرُ مُعَلمۀٍ و فَهِمَۀٌ غَیرُ مُفَهَمۀٍ یعنی حمد خدای را که عالمی آموزگار نادیده، و خردمندی نیاموخته هستی.
شجاعت و صبر و روشنگری حضرت زینب (س) وصف ناشدنی است. زمانی که مردم کوفه با گستاخی کاروان اسرای کربلا را نگاه می کردند، حضرت بانگ برآورد: از خدا و رسول خدا (ص) شرم نمی کنید که به خانواده پیامبر (ص) چشم دوخته اید؟ زمانی که عبید الله بن زیاد به او گفت که دیدی خدا با برادر و خانواده ات چه کرد؟ ایشان پاسخ دادند: ما رایتُ الا جمیلاً چیزی جز زیبایی ندیدم. در کاخ یزید، او را فرزند طُلَقاء خطاب کرد و با این عبارت یادآوری کرد که در فتح مکه بزرگان مشرک قریش بردگان رسول خدا شدند و رسول خدا بر ایشان منت نهاد و آزادشان کرد. زینب کبری فرمود: ای پسر آزادشدگان! آیا از عدالت است که زنان و کنیزانت در پرده باشند و دختران پرده نشین رسول خدا را اسیر کنی و شهر به شهر بگردانی؟
زمانی که سر پاک مطهر امام حسین (ع) را بر طشتی در کاخ بیداد یزید دید, با صوت جانسوزی فریاد زد: یا حسیناه یا حبیب رسول الله یا ابن مکۀ و منی! یا ابن فاطمۀ الزهراء سیدۀ النساء یا ابن بنت المصطفی! که با این ندای جانسوز، مجلس عیش و نوش یزید را بر هم زد. نکته جالب توجه آن است که حضرت همواره از حسین (ع) و دفاع از آرمان حضرت (ع) گفت و از فرزندان شهیدش در کربلا سخنی به میان نیاورد.
عترت تا قیامت باقی است ولی از بنی امیه چه ماند؟ قیام امام حسین چنان باعظمت بود که امروزه قلب هر مسلمانی، اعم از شیعه و سنی را بهدرد میآورد. قلبهای تکتک مسلمانان مزار امام حسین (ع) و حضرت زینب (س) است. هرکس در عاشورا در رکاب امام حسین (ع) بود بنیانگذار شرافت والایی برای خاندان خود شد؛ حتی حر بن یزید ریاحی که در آخرین ساعات حیاتش متنبه شد و نادم و شرمسار خدمت رسید و شرف مقام شهادت را یافت، بنیانگذار خاندانی از علمای شیعه شد که شیخ حرّ عاملی، از علمای بنام شیعه و صاحب کتاب وسائل الشیعة از مشهورترین آنهاست که قبرش در صحن عتیق و شریف حضرت امام رضا (ع) قرار دارد.
از روایات منقول از حضرت زینب (س) (معروف به فاطمیات) چنین است: فاطمه دختر سجاد علی بن الحسین (ع) از فاطمه دختر ابی عبدالله بن الحسین (ع) و او از زینب دختر امیرالمومنین علی (ع) و او از فاطمه دختر رسول خدا (ص) نقل کرد که هر کس بر دوستی آل محمد (ص) بمیرد شهید است.
 
منبع خبرگزاری نسیم