پرسش

اگر كسى براى ديگرى كه بيمارى مزمن و ديرينه‌اى دارد، دعا كند و با توسّل به ائمه معصومين ‏‏(عليهم‌السّلام) شفاى او را بخواهد، آيا اين كار مطلوب است؟ يا اينكه ممكن است از خدا سختى ‏در زندگى طلب كند و خدا برخى مشكلات را براى او قرار دهد، تا در آخرت اجر و پاداش زيادى ‏دريافت كند. با اين وجود جواب چيست؟

 

پاسخ حضرت آيت الله جوادي آملي

حضرت آیت الله جوادی آملی

 هنگامى كه خداوند قلب بيمار يا يكى از دوستان وى را به نيايش جذب نمود و دل با بال كشش غيبى ‏ميل دعا پيدا كرد، معلوم مى‌شود كه شفا رقم خورد. وقتى ايوب (عليه‌السّلام) به طور جدّ عرض كرد: «إنّى ‏مسنّى الضّرّ و أنت أرحم الرّاحمين»(1)، معلوم شد كه چنين خواسته مسبوق به خواسته خداى سبحان ‏بوده است، زيرا رجال الهى، چونان ملائكه، بدون اذن سابق قول يا فعلى ندارند؛ «لا يسبقونه بالقول»(2).‏

اگر صاحبدلى پيام الهى را در محرم‌خانهٔ دل نسبت به درخواست علاج بيمارى كهن و مرض عتيق دريافت ‏نمود، دريغ نكند. البته بيمارى كه در منزل صبر به سر مى‌برد، آن را بيدرنگ تحمّل مى‌كند و مريضى كه در ‏مرحلهٔ رضا قرار دارد، از آن خشنود مى‌شود و مبتلايى كه فارغ از حضور خويش و غافل از درد خود است و در ‏منزلت رفيع تفويض سير مى‌نمايد، از خود طرحى ندارد، بلكه مى‌پسندد آنچه را جانان پسندد.‏

چون دعاى پدر براى فرزند طبق حديث نبوى (صلّى‌الله‌عليه‌وآله) همسان دعاى پيامبر براى امّت خود ‏است؛ «دعاء الوالد لولده كدعاء النبي (صلّى‌الله‌عليه‌وآله) لاُمّته»(3)، و كهن‌سالانى كه از عهد ديرين ‏به تعليم كتاب و حكمت اشتغال داشتند، به مثابهٔ پدر فرزندان علمى ـ بلاواسطه يا مع‌الواسطه‌ ـ اند، اميد ‏است دعايمان بدرقهٔ سير و سلوك علمى و عملى همهٔ تقى‌السيره و نقى‌السريره‌ها باشد.‏

مستحضريد كه عمر سرمآيهٔ است نه درآمد، از هزينه نمودن سرمآيهٔ جز در تحصيل دلمآيهٔ پرهيز شود.‏

به وقـت صبــح شـود همچـو روز معلومت

كـه با كه باخته‌اى عشق در شب ديجـور

بر اساس استوار: «قُل الله ثمّ ذرهم فى خوضهم يلعبون»(4) در عين اشتغال به علم‌الدّراسة از ‏جاذبهٔ علم‌الوراثة غفلت نشود، البته با فيض ربوبى و فوز قدسى؛

در تو كجا رسد كسى، تا نرود به پاى تو

مرغ تو كى شــود ولى، تا نَپَرد به بال تو‏

ولاى اهل‌بيت عصمت چونان قرآن كريم قداست دارد، از اعتصام به آن محروم نمانيم كه حِرمان از قرآن ‏كريم را به همراه دارد و انتظار مى‌رود، راقم و مرقوم له از محتواى پاسخ و پرسش بهره‌مند گردند.‏

‏(1) سورهٔ انبياء، آيهٔ 83.‏

‏(2) سورهٔ انبياء، آيهٔ 27.‏

‏(3) نهج‌الفصاحه، ج 1، ص 322.‏

‏(4) سورهٔ انعام، آيهٔ 91.‏

 

جوادى آملى، آذر 1381