مرحوم آیت الله العظمی بهجت فومنیحضرت آيت‌الله جوادي آملي (حفظه الله) با صدور پيامي به مناسبت چهلمين روز رحلت حضرت آيت‌الله العظمي بهجت‌(ره)، ارتحال اين مرجع عاليقدر را به پيشگاه ولي‌عصر (عج) تسليت گفته و وي را جزء جوامع الکلم عصر حاضر دانستند.

در پيام معظم له آمده است:

از ذات اقدس الهي مسأله مي‌کنم روح متعالي اين بزرگوار را با انبيا و اوليا(ع) محشور بفرمايد و به همه علاقه‌مندان وي اجر صابران را عطا کند.بحث در شخصيت بزرگواري مانند آيت‌الله بهجت‌(ره) کار دشواري است زيرا اين بزرگوار جزء جوامع الکلم عصر ما بود.هر انسان صالحي کلمه الهي است و کلمات الهي يکسان نيستند، هرکدام از هر نامي از نام‌هاي پر برکت خدا هستند ولي جوامع الکلم مظهر نام‌هاي برترند.

آنچه جوامع الکلم اصيل و کامل است، آن انسان معصوم است ولي شاگردان انسان معصوم در سايه علم صائب و عمل صالح سهمي از اين جوامع الکلم دارند.

در بخشي ديگر از اين پيام آمده است: حضرت آيت‌الله بهجت‌(ره) که عمري قريب به قرن را با طهارت و صداقت پشت سر گذاشت جزء جوامع الکلم عصر ما بود. کسي جزء کلمه جامع هست که نه تنها بين معقول و منقول جمع کند، بلکه جامع بين معقول و منقول و مشهود باشد.

اين بزرگوار هم علوم عقلي، هم علوم نقلي و علوم وارستگي که طهارت روح را به همراه دارد و آن علم شهودي که به طهارت روح و نزاهت خود برمي‌گردد را فرا گرفت.

او جامع بين معقول، منقول و مشهود بود.

کساني که در معقول کار مي‌کنند سفرشان يک بعدي است که از جهل به علم، از علم به مراحل بالاتر علم حرکت مي‌کنند و بالاخره در مدار مبهوم و علوم اصولي، سير را ادامه مي‌دهند.

کسي که در منقول کوشش مي‌کند، از جهل به علم و از بديهي به نظري حرکت مي‌کنند، از بين به مبين مي‌رسند و در رشته خود عالم و اعلم مي‌شوند و کساني که جامع بين معقول و منقول‌اند در مدار علم حصولي با آن مفهوم ذهني و تلاش‌ها و کوشش‌هاي دروني به مقصد مي‌رسند.

در ادامه پيام آيت‌الله جوادي آملي آمده است: مرحوم آيت‌الله بهجت‌(ره) در اثر وارستگي که داشتند، تعلمشان، عمل به علم و تعليمشان در ساليان متمادي براي رضاي خدا بود.

اين بزرگوار «آيت‌الله العظمي» است از منظر ملکوت و راز اتصاف وي به اين وصف عظيم، همان هجرت از علم به معلوم است. اگر کسي هجرت از علم به معلوم کرد، علوم عقلي و نقلي را سکوي پرش قرار داد و به علم شهودي رسيد، چنين شخصي جزء جوامع الکلم است.

بزرگواراني که هجرتي دارند، خواه از جهل به علم، خواه از علم به معلوم، چون خود را مسافر مي‌دانند، دو شهود را به همراه دارند، يکي مي‌دانند همراه کي هستند و يکي اين‌که مي‌دانند چه کسي همراه آنها است.

آيت‌الله العظمي بهجت‌(قدس سره) هم مشاهده مي‌کرد که خدا در اين سفر يک قرني با اوست و هم مشاهده مي‌کرد که خود در حضور ذات اقدس الهي است. اين مشاهده حضور و خود را مسافر دانستن و خدا را با خود دانستن، ذکر الهي است.

اين بزرگوار نام خدا و ياد خدا را در دل و دائماً نام خدا را بر لب داشت. چون ياد خدا در دل و نام خدا بر لب بود، خداي سبحان به ياد چنين بزرگواري هم بود. اگر خدا به ياد بنده باشد، به او عطايا و جوايزي اهدا مي‌کند و بهترين جايزه‌اي که خدا به بنده‌اش عطا مي‌کند، ذکر آغاز و انجام جهان يعني هو الاول والآخر و الظاهر والباطن است.

حضرت آيت‌الله بهجت‌(ره) چون ذُکر خدا در دل و ذِکر خدا بر لب داشت و ياد خدا باعث ياد معاد و ياد منزل و مأواي ابدي است، چنين انساني قيام و قعودش براي رضاي خدا بود و چون قيام و قعودش براي رضاي خدا بود، تذکره بود و چون تذکره بود، محضرشان، نماز جماعتشان، تدريسشان،‌ تأليفشان، گفتار و تواضعش آموزنده بود.

مرحوم آيت‌الله العظمي بهجت‌(ره) از جمله کساني بود که وقتي مي‌گفت «وجعلنا للمتقين اماما» تنها آرزوي صرف نبود بلکه واقعاً امام متقيان بود و متقيان هم به امامت او اقتدا مي‌کردند.

نماز جماعت حضرت آيت‌الله بهجت‌(ره) در حقيقت اقامه ستون دين بود و کساني که با نماز جماعت او مأنوس بودند از برکات آن جماعت آثار فراواني نصيبشان شده بود، چون آيت‌الله بهجت‌(ره) عمود دين را با طهارت روح اقامه مي‌کرده است.

چنين روح ملکوتي هم در زمان حيات و هم بعد از ارتحال، امام متقيان است. الآن بايد از فيض و فوض آن بزرگوار بهره جست و از روح متعالي او استمداد کرد.

كاربران براي ديدن فيلم اين پيام که توسط حضرت آيت الله جوادي آملي قرائت شده است، اينجا را کليک نماييد.