خود حضرت رسول الله صلّي الله عليه و آله و سلّم معجزه بوده‌اند
تلميذ: 
( مرحوم آیت الله سید محمد حسین حسینی طهرانی رحمه الله )
معلوم است كه بمجرّد آنكه وَحي نازل مي‌شد، حضرت كُتّابِ وَحي را مي‌خواستند و به آنها بازگو نموده، و آنها مي‌نوشتند؛ و در تمام مدّت عمر آنحضرت ديده نشد كه قلمي بدست گيرند و چيزي بنويسند.
اصولاً آيا مي‌توان اين را شدّت قوّۀ حافظه ناميد؟
آيا در تمام دوران بشريّت چنين امري نظيرش ديده شده است؟ آيا سخنگو و خطيبي، گرچه ماهرترين و پرحافظه‌ترين خطباي جهان باشد، بدون ضبط سخنان خود به نوشتن، و يا به آلت ضبط صوت، توانسته است فقط دودقيقه عين عبارات انشاء شدۀ خود را در هنگام خطابه و سخن گفتن، بعداً بدون يك حرف پس و پيش يا كم و زياد بازگو كند؟ اين خود يك معجزۀ بسيار عجيب و غريب و آشكاري است.
علاّمه:
( مرحوم علامه سید محمد حسین طباطبایی رحمه الله )در هنگام رحلت آنحضرت كه حضرت فاطمه سلامُ اللهِ عَليها بسيار ناراحت بود؛ و گريه مي‌كرد و وَاسَوْأَتَاه مي‌گفت، و وَاسَوْأَةَ أَبِي مي‌گفت كه بقول ما فارسي زبانان وَاوَيلايش بلند بود، حضرت به او فرمودند: اي فاطمه اينطور سخن مگو!
همان كلمات را بگو كه من در مرگ إبراهيم فرزندم گفتم:
الْقَلْبُ يَحْزَنُ، وَالْعَيْنُ تَدْمَعُ، وَ لَا نَقُولُ إلَّا حَقًّا؛ وَ إنَّا بِكَ يَا إبْرَاهِيمُ لَمَحْزُونُونَ
«دل غصّه دار است و چشم اشكبار، و ما سخني غير از حقّ نمي‌گوئيم؛ و اي إبراهيم ما دربارۀ تو اندوهناك هستيم.»
ببينيد: پيغمبر اكرم صلّي الله عليه و آله و سلّم در حال سَكَرات موت، كه مرض از هر جانب بر او غالب شده و حال عادي آنحضرت را تبديل به سنگيني و انقلاب نموده است؛ در آنحال شديد، عين عباراتي كه سالها قبل در مرگ إبراهيم فرموده، بازگو ميكند؛ اين عجيب معجزه‌اي است. آري، اين احاطۀ بر ملكوت است و سيطرۀ بر عالم معني، و ربطي به قوّۀ حافظۀ مادّيّه ندارد؛ يعني قوّۀ حافظه‌اي كه در بدن، و ببدن تعلّق دارد، گرچه اصل قوّۀ حافظه مجرّد است. ...
اللهم كن لوليك الحجة ابن الحسن، صلواتك عليه و علي آبائه، في هذه الساعة و في کل ساعة، ولياً و حافظاً و قائداً و ناصراً و دليلاً و عيناً، حتي تسکنه أرضک طوعاً و تمتعه فيها طويلاً ×××××××××××××××××