قرآن و عترت، مدار عصمت امت

اعتصام به معنى مطلق «امساك» و «گرفتن» نيست؛ لذا به هر نگهدارى عنوان «اعتصام» اطلاق نمىشود، بلكه به چنگزدن و گرفتن چيزى كه خود مصون است و انسان متمسّك به آن را هم نگه مىدارد اعتصام مىگويند. يعنى آن شىء بايد خودش مصون و معصوم باشد، تا بتواند صائن و عاصم ديگران باشد. بايد خود او نلغزد تا بتواند ديگران را از لغزيدن حفظ كند. بر اين اساس هيچ عاملى نمىتواند مدار عصمت امت باشد مگر قرآن و عترت كه او نيز قرآن ناطق است و هر دو معصومند و انسان را به سوى عصمت رهنمون مىشوند.
مأخذ: (قرآن در قرآن، صفحه ٢١٩) / منبع
+ نوشته شده در ۱۳۸۵/۰۹/۱۷ ساعت توسط وبلاگ تاريخ و تحقيق
|