نظر كردم به چشم راي و تدبير

نديدم به ز خاموشي خصالي

نگويم لب ببند و ديده بر دوز

و ليكن هر مقامي را مقالي

زماني بحث علم و درس تنزيل

كه باشد نفس انسان را كمالي

زماني شعر و شطرنج و حكايت

كه خاطر را بود دفع ملالي

خدايست آنكه ذات بي شبيه اش

نگردد هرگز از حالي به حالي

                                     سعدی شیرازی